Leven doe ik mijn dèèl
Niemand die meer van me wil

De hoop op echt leven heb ik opgegeven
Voortbestaan tot de dood mij verlost
Zonder dat het de andere wat kost
Voor de mensheid zal ik leven
Want er is iets wat ik ze moet geven

Of ik ooit weer leef voor geluk
Dat zo mooi is maar met een ruk
Van me ontnomen kan worden
Zoals de wind die doet buigen de bomen

Waarom zou ik strijden
Waarom niet gewoon lijden
Leven zonder pijn
Vind iedereen fijn

Maar ieder mens die lijd
Elk mens raakt veel kwijt
De pijn komt keer op keer
Zodat men dan weer

Kan proberen geluk te vinden
Om zich er vervolgens door te laten verslinden
Daarna vallen zij immer heel hard
Want het noodlot kent geen smart

Voor m’n eigen wil ik niet leven
Ik heb niks dat ik mezelf kan geven
Anderen is waarvoor ik leef
Voor zij waarom ik geef

Bezorgd voor me zelf ben ik niet
De dood ligt voor ieder in het verschiet
Bij sommige eerder dan anderen
Niemand die daar iets aan kan veranderen

Mijn ziel gaat nooit verloren
In een ander lichaam word ik herboren
Mijn lichaam is irrelevant
Mijn leven is dat wat de kroon spant

Je leeft om te sterven
Om van de doden te erven
Echte geluk heb ik pas
Als ik droom dat ik dood was..

18-01-06