staar voor me uit
wiskunde.
algebra gaat totaal langs me
voorbij me, genegeerd
knipper met mn ogen
gaap.
steek m'n middelvinger op naar
de docent die mij zich zijn rug toekeerd
grote steep door de opgave
fout.
weer een onvoldoende erbij
krijg op mijn donder
2.0.
doe nou je best,
is wat hij zei
maar wat hij niet ziet
problemen.
problemen thuis, geen aandacht
voor school, of wat dan ook
wakker gehouden door moeder
mishandeld.
niemand die het ziet, dat ik
vanbinnen van woede kook
niemand die het ziet..
het interesseert hen ook geen biet
wie geeft er nou om mij?
precies wat zij altijd tegen me zei
ik ben niks, zal altijd zo zijn
heb van binnen pijn
het interesseert niemand,
niemand die het ziet.