De klanken stoppen
bij het vergelijken van je woorden
En ik kijk schichtig op
Naar het leven dat niet
aan mij lijkt toe te behoren
De vrijheid van de keuze
stelt me alleen maar
voor nog meer komma's
en nog meer vraagtekens
Durf de tijd niet te laten lopen
Met de angst
en voor mij niets onbekends
Bedek, niets helpend, je gezicht
want je ogen halen
de schijn weer beneden het peil
Bedenk je volgende gedachte
Je volgende stap
Sorteer ze
Maar zeg me niet dat ik weer ijl
Want er is 'niemand' en 'niets'
Die je belooft dat het
Morgen allemaal beter zal zijn
En ondertussen leef ik tussen de regels
En beloof je
dat ik morgen weer
braaf verder ga
En mijn ontspoorde sprookje
De baas zal zijn..
160106