Slapend onvermogen
ik open mijn ogen, plafond
en muren kronkelen om me heen
losgekomen uit onze verstrengeling
nemen we nog een paddestoel
de deur die net zo dichtbij was
is nu mijlen ver weg, onbereikbaar
over het drassige laminaat
na twee stappen toch proberen
val ik op mijn knieƫn en tracht
nog naar de deur te kruipen
die ik nimmer zal bereiken
de muren komen op me af
en jij ziet het niet gebeuren
ik zie geen uitweg meer
angst wordt me te veel
langzaam zak ik in elkaar
muren drukken me tegen de grond
omsluiten me in een eeuwige slaap