Ik kijk om me heen,
Het is stil zo helemaal alleen.
De stilte is onverdraagbaar,
Het raakt toch een gevoelige snaar,
Als niemand eens met mij praat,
Zelfs niet mijn beste maat.
Ik praat met iedereen,
En toch is het stil om me heen.
Mijn hart wil uitgestort worden,
Wil niemand mij eens aanhoren?
Ik hoor hun altijd aan,
Mag ik me dan niet eens laten gaan?
De vele gedachtes malen door mijn hoofd,
En het vuur in mijn hart is uitgedoofd.
Waarom luisteren ze niet naar mij?
Ben ik dan zo anders dan zij?
Ik heb ook iemand nodig om mee te praten,
Ik voel me zo alleen gelaten…
De stilte in onverdraagbaar,
Het is niet erg ik ben het maar,
Ik ben niemand…
Mijn naam staat geschreven in het zand,
En word beetje bij beetje weggespoelt,
Door de stilte… voor mij bedoeld…