In de avond staat de maan
mij stiekem te bekijken
Alsof hij bang is om te gaan
bang om te verdwijnen
Dat gevoel heb ik dus ook
bang om jou te verliezen
Dat je door me heen kijkt als een spook
dat je ooit voor een ander zal kiezen
Ik weet dat je van me houd
maar zal dat ook zo blijven?
Want zonder jou is het zo koud
een gevoel, niet te beschrijven
Misschien is de maan wel net als mij
bang voor wat er komen gaat
Emotioneel soms verdrietig, soms blij
en de sterren als zijn toeverlaat
Maar hoe dan ook, nooit zal ik weten
wat de toekomst mij nog te bieden heeft
Of jij me ooit nog zult vergeten
voor zolang als je nog leeft.