De dageraad breekt aan,
Een seconde voor ik moet gaan.
Mijn spieren trekken saam,
Of ik, of hij gaat eraan.
De eerste straal raakt de lucht,
Geen tijd meer voor de vlucht.
De eerste slag raakt het andere staal,
Het zwaard laat zien dat hij baalt.
Het licht verspreid zich door de lucht,
Vonken vliegen rond, metaal zucht.
Zwaard tegen zwaard, ziel tegen ziel.
De een zal staan waar de ander viel.
Bloed verspreid door de lucht,
De zon verspreid het gerucht.
Bloed zal vloeien,
Één zal sterven, de ander zal bloeien.
Metaal glinstert in de rode achtergrond,
Mijn zwaard gebroken, bloed uit mijn mond.
Is dit het einde, is dit het begin?
Nee, nu nog niet, ik geef hem nog niet zijn zin.
Stof waait op, rood verandert in blauw,
Verbonden met de lucht, zie ik niet meer grauw.
Geweld naar keuze, wraak naar passie.
Kracht naar moed, veni vidi vici.
De zon heeft zich bevrijd van de grond,
Bloed vloeit maar ik ben nog gezond.
De tiran is dood. Gerechtigheid is geschied,
Vrijheid is terug. De zon is in ons lied.
Innerchild: | Zondag, januari 15, 2006 12:20 |
Hey ... dit is knap geschreven. Ik kan de sfeer perfect aanvoelen (zelfs de beelden die erbij horen). Als je zo schrijft dan zit het goed (naar mijn gevoel althans !) Liefs, Innerchild |
|
Fri..: | Vrijdag, januari 13, 2006 19:26 |
Nou. Choach ofzo meld zich (lacht, als je kritiek wilt moet je het maar even vragen, ongevraagd geven vind ik ook weer zo iets) Al vind ik het zeker wel een goed gedicht! Liefs, |
|
Yakkiba: | Vrijdag, januari 13, 2006 11:23 |
dude concurrentie is groot. Succes mede battler!!! | |
Auteur: Max Argos | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 13 januari 2006 | ||
Thema's: |