Tranen,
Mijn woorden zijn te min om de tranen te kunnen vertalen,
De taal die ze spreken verwoorden het verdriet.
Ze glijden langs de wang hopend het einde te behalen,
Om daarna te verdwijnen in het teniet.
Eindeloos kunnen stromen zonder enig vooruitzicht,
Varend op de golven van emotie en gevoel.
Zoekend naar een plek die de pijn verlicht,
En verlangd naar een heleboel.
Verdwaald in een wereld die verdergaat ,
Wachtend met mijn hoofd gebogen.
Mijn gevoel gevoerd door verdriet en haat,
En hopend op de zon die mijn tranen zal drogen.
Liefs nena,