vergeef me als ik heb gelogen
niet gelogen in mijn woorden
maar in alles anders, zelfs met mijn ogen
gelogen in mijn blikken zonder antwoorden
ik ben de beste als het gaat om verborgen verdriet
anderen zien mij als zonder gevoel
ik zorg er wel voor dat niemand iets aan me ziet
geen emotie op m'n smoel
ik verdring alles wat me raakt
als een afgegoten vorm
zo is mijn glimlach gemaakt
maar in mijn hoofd een wilde storm
ik zie wel in dat ik mezelf moet laten zien
om mezelf te kunnen accepteren
ik gun het mezelf niet, vind niet dat ik het verdien
zo ben ik mijn eigen eenzaamheid aan het creeren
maar om die deur te openen voor een ander
mijn emotie te laten gaan
ik wil wel, maar mijn lichaam lijkt mijn tegenstander
alleen en in het donker laat ik een traan
ik moet er naartoe werken
het slot op mijn emotie te openen
om uiteindelijk mijn gevoel te laten merken
en mijn uitingen echt te menen