Altijd die gedachten,
Niet eten!, roept de stem.
Bang om er tegenin te gaan,
Gehoorzaam ik hem!
Toch gegeten,
Gooi het eruit, roept de stem,
En bang om er tegenin te gaan,
Gehoorzaam ik hem.
De moed laat ik zakken,
Ik ben van binnen op.
Want telkens als ik er bijna ben,
Komt die stem weer in mn kop!
Steeds zwakker word mn lichaam,
En sterker word de geest,
Ik ga er kapot aan,
Maar de stem viert een groot feest.
Nu lig ik in het ziekenhuis
Vechtend tegen de stem,
Hopend dat ik ooit kan zeggen,
Dat ik toch veel sterker ben!
*Dit gedicht heb k geschreven toen ik 3 weken geleden in het ziekenhuis lag voor mn eetprobleem.*