Mijn gedachten vol verdriet
maar niemand die het hier aan mij ziet.
Steeds maar denken aan wat er allemaal
met mij is gebeurd,
Mezelf, me leven heel veel word er door
verscheurd.
Verschillende vragen komen naar boven
Waarom wilde hij mijn lichaam beroven...?
Gaf het hem een machtsgevoel of vond hij het alleen maar fijn...?
Wat ik kan zeggen, mij deed het alleen maar pijn.
Hoe kan ik kijken naar het heden
als ik nog (veel) denk aan mijn verleden?
Nog aan het begin van het leven,
met de vraag...wat zal het mij geven?
Ik weet, ik moet iets van mijn leven maken,
ik moet het leven openkraken.
Geluk, liefde en rust moet het leven ons allemaal geven,
al is het maar voor even....