Jij klein stuk bederf,
die jezelf snijdt
met een stuk glasscherf.
Ja jij!
Verkrop de waarheid maar niet.
Je bent zo dom...
Iedereen die het ziet!
Staar maar naar jezelf,
wat maakt het uit.
Jij begon zelf!
Ja jij!
Jezelf in het ongeluk gegooid.
Door je te snijden,
wou je deze wereld vermijden.
Maar helaas,
het lukt je maar niet.
Ik wacht op de dag,
wanneer je het zelf inziet!
Ondertussen in je hoofd,
blijf ik je irriteren.
Telkens door mij verdoofd
blijf je wachten...
tot het tij zal keren.