Ze kijken je met rare ogen aan,
Ze zien niet dat ik zoveel pijn heb.
Op het moment dat alles goed gaat,
En ik weer heel gelukkig ben.
Komt er weer een moment aan,
Een moment dat het verpest.
Waarom doen ze me dit aan,
Wat doe ik verkeerd.
Ik weet niet meer wat ik doen moet,
Het is zo raar dat dit altijd gebeurt.
Ik heb al veel verloren,
Maar hoe dat is gekomen.
Daar blijft altijd een vraagteken bij staan.
Mijn gedachten dwalen maar naar dat ene gevoel,
En het zal nooit meer over gaan.
Want dit kan je niet vergeten,
Dit blijft levenslang bij je.
Als het ooit weer zo fijn mag zijn,
Dan durf ik er me niet meer aan toe te geven.
Want wat als het weer gebeurt,
En weer begrijpt niemand me.
Hun ogen staren in de mijne,
Maar toch snappen ze me niet.
Ik wou dat ik gelukkig was,
En dat daar nooit meer een einde aan zal komen.