Waarom..


Ik geef om je, echt een heleboel,
met jou is het zo fijn,je geeft me zo’n fijn gevoel.
Ik kan dat niet zomaar zeggen,het heeft toch geen nut,
geen nut om het te zeggen,om het uit te leggen.

Mijn gevoelens, die zullen altijd blijven bestaan,
Ook al lach je me volop uit, ook al zie je me niet meer staan.
We zijn nu gewoon vrienden, met elkaar lachen kunnen we wel,
maar nu krijg ik gevoelens, het gaat zo snel.

Het was niet mijn bedoeling, echt niet,
maar het is toch gebeurd, maar niet dat je het ziet..
Dat is ook mijn bedoeling, je hoeft het niet te zien,
maar misschien heb je het al gemerkt, of aan mij gezien.

Ik weet niet wat jij denkt, het zal wel niets zijn,
het heeft ook geen zin, het doet me ook geen pijn.
Ik geef om je, echt werkelijk waar,
maar om elke keer te treuren, daar wordt je gek door, vandaar.

Elke keer als ik je zie, voel ik de warmte van binnenuit,
zo’n fijn gevoel, maar het komt er niet uit.
Vandaar dat ik mijn gevoel hier op een blaadje schrijf,
ik weet zeker dat mijn gevoel voor jou, nog een poosje blijft.

Het is net een gesloten deur die niet open kan,
geen sleutel, je kan er niet uit, je wordt er gek van.
Ik wil niets voor je voelen, maar ik kan er geen stop tegen zeggen,
ik geef om je, moeilijk om me er bij neer te leggen.

Vriendschap is gewoon het beste,
gewoon goed met elkaar om kunnen gaan,
er voor elkaar zijn,
voor elkaar klaar kunnen staan.

Beter een goede vriend,
dan heel veel ‘nep vrienden’, dat gaat gewoon mis,
beter een goede vriend,
waarop je kan rekenen dat ie er voor je is.

Ik geef om je..