Waarom blijven vechten voor iets wat nooit meer goed komt?
Waarom blijven vechten voor een toekomst al ik die niet meer zie?
Waarom vechten voor gelukkig te zijn als ik mij niet zo voel?
Ik weet niet waarom ik zou vechten als het vechten toch geen zin meer heeft.
Als de ruzies blijven komen en er niets word uitgepraat
Valt er dan nog iets te praten?
Of is alles al gezegd?
Gezegd met stille woorden, gezegd met veel verdriet...
Verdriet om een liefde die geen liefde meer is
die liefde is nu een gewoonte,
een gewoonte die ons niet meer zint,
en wanneer die liefde een gewoonte word en die ons niet meer zint,
Bespaar ik mij dan de moeite?
Bespaar ik mij dan de pijn?
Of ontzeg ik mij dan al de goeie dingen?
De mooie momenten?
De tijden van geluk en liefde?
Doe ik het ook draai of keer voor mij is de uitkomst detzelfde...
Verdriet, pijn
Alleen de ene misschien iets hoopvoller dan de andere...
Want tenslotte kan je met niet meer zijn dan alleen...