De noten van de klanken, zweven op de wind.
Dringen zachtjes bij je naar binnen, naar je inderlijk kind.
Zo zijn er van die klanken, die gaan nooit verloren.
Zo zijn er van die klanken, die worden plots geboren.
Muziek, voor allen tijden te luisteren.
Niemand durft iets te zeggen, zelfs niet te fluisteren.
Muzikale klanken, gaan zo hun eigen weg.
Het is echt zo waar, zo waar ik dit zeg.
~~Loveley~~: | Zaterdag, november 19, 2005 12:25 |
een heel mooi gedicht. iedereen zal hem prachtig vinden. -xxx-ies marissa | |
h@nne: | Donderdag, november 17, 2005 18:17 |
hey, mooi gezegd xxx |
|
Auteur: Fantasy | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 17 november 2005 | ||
Thema's: |