29 mei 2005
Je gezicht is het beeld,
dat niet verdwijnen wil.
Steeds kom je langs in mijn gedachten,
alleen, alles blijft stil.
Geen geluid van vogels,
geen auto's of treinen.
Zelfs geen zuchtje van de wind,
gevoel alsof alles gaat verdwijnen.
En alleen jij nog over blijft.
Mijn gedachte bij jou, maar
mijn lichaam ver weg.
Wil je vasthouden en bij je zijn,
alleen, ik ben hier en jij daar.
Komt der ooit een dag,
dat je van mij zult zijn?
We samen gelukkig worden?
of...
Is dit gevoel maar voor even?