WAT IS ER MIS.
Waar zijn ze allemaal gebleven
zij, die zeiden klaar te staan.
Ze denken aan ons, da’s mooi zeggen,
maar weinigen komen even aan.
Verlang niet van ze dat ze praten,
hoeven niet te vragen hoe het nu is.
Het gewone “Hai” of alleen een knikje,
dat zijn de dingen die ik mis.
Je zegt dan, trek het je niet aan meid.
Men weet hiermee niet om te gaan.
Ze willen je niet lastig vallen,
of kunnen dit gewoon niet aan.
Gelukkig is papier geduldig,
ik schrijf het wel weer van me af.
Kijk even naast me naar je foto,
dankbaar voor wat jij me gaf.