In het Park zit hij.
Gekleed in lompen.
Zijn deken is de krant van gister,
die bij ons thuis in de vuilnisbak ligt.
ik loop erlangs, ik zeg niks.
waarschijnlijk uit angst voor niets.
Ik loop door, de stad, de brug.
Ik stop en denk na, Ik ren terug.
spreid mijn armen alsof ik vlieg.
Maar ik vlieg niet, en kom weer bij het park.
Hij zit er nog steeds.
De tijd staat nooit stil,
Maar voor sommgen is het beter van niet.
Dune Hermkens: | Dinsdag, december 20, 2005 19:40 |
Mooi gedicht met een moraal erachter-hier houdt ik wel van | |
Auteur: Sid Claassen | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 09 november 2005 | ||
Thema's: |