het laatste uur van mijn geluk
is dan toch aangebroken
ik had zo eng nog nooit kunnen dromen
dat ze dit van een ander geloven en zover laten komen
wat nu teren op en vasthouden van alleen mijn leuke dingen
eens misschien er een lied over te zingen
nu heb ik met recht erge angst en verdriet
wat kan ik nu enkel nog gissen
voel dat ik mijn weinige familie zal missen
alweer een zoon met verdriet
kijk ik in het verschiet dan hoop ik stiekum
toch nog op onbreekbaar geluk
er ging al te veel in het verleden stuk
ruines heb ik achter mij staan haat en nijd
ik wordt het zat,te oud voor deze oneerlijke strijd
nu vraag ik mij alleen nog af
hoe kon dit toch zo gaan
was dit.........mijn allerlaatste traan
..