Ding
Verhangen aan twijfel
tegenstelling in de ziel
schildert je silhouet
het blauw zwart.
Tak als galgestuk.
De kille ochtend
hoorde zwarte gal
veelvoudig tegengalmen
in ’t verre struikelbos
en stug kanthout.
Mijn oogopslag verbaast.
Mijn adem stokt.
De hersens vragen.
De handen geboeid
kijk ik door je heen
naar het voortspruiten.
Je paarse stilte,
in verkrampte rust,
overtuigt van onomkeerbaar.
Jouw daad
Jouw ding
Niet aan mij…
Mijn knieën zakken neer
verborgen in diep respect
buig ik het hoofd.
Je echo overstemt
mijn duisterling.
Jouw ding..!
Mart Brok