Dit gevoel van eenzaamheid,
Dat zo diep naar binnen kruipt,
Onder mijn huid door, langs mijn bloedvaten,
Zelfs in mijn hart voel ik het, die er half in verzuipt.
Verzopen in tranen,
Gemaakt uit angst en verdriet,
Verdronken in hoop en gevoelens,
Waardoor mijn hoofd van kleur naar kleur schiet.
Dit gevoel dat door mijn hoofd bonkt,
Tot diep in mijn aderen en mijn opper- en lederhuid,
Het niet onzeker niet weten wat je te wachten staat,
Een stemmetje schreeuwt het door mijn hoofd:
Geef je je over aan zelfmedelijden, sterf je helemaal, schreeuwt hij luid…