Na dagen van haat en afkeer,
Na uren van verdriet,
Na momenten van grote angsten,
Het duistere dat men ziet.
De afgrond komt steeds dichter,
Het slijk trekt me nabij,
Het duistere komt tevoorschijn,
De enige steun ben jij.
De rand net vastgegrepen,
Angst en pijn doorstaan.
Hoe lang gaat dit nog duren?
Wanneer kan ik toch gaan?
Auteur: Yoke Penninckx | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2005 | ||
Thema's: |