ik kneed de sterren
in de mist van mijn gedachten
ben ik dichterbij
de vingers van het lot
dragen de tekens
die ik nochtans verberg
in het zwarte gat
van het onderbewuste
lig ik languit
te staren naar
zoiets ongrijpbaars
als de sterren
Sheena: | Maandag, oktober 24, 2005 00:21 |
je kneedt ze en dan zijn ze ongrijpbaar? rare wending in je gedicht. voor de rest, weer een mooi middernachterlijk plaatje. |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2005 | ||
Thema's: |