Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Toen zijn frank viel
Toen hij niets kon buiten
onkruid wieden en woelen
furieus ten strijde trekken
met enkel een haperende
ideologie onder de arm
Ondertussen verwelken op 't terras
de fragiele geraniums
veel te mooi
om aandacht aan te schenken
Gehurkt heen en weer
doen sproeien van kluiten
wortel en grond
bedaart de worsteling
met vroeger
Maar inmiddels slalomt de postbode
de straten door
respons op de ander z'n vragen
roest vast
aan zijn klamme hand
Toen was de woekering te sterk
de oogkleppen te groot
en realiseerde z'n verdord leven
achteraf pas
Nu kan hij niets meer buiten
z'n verleden te slapen leggen
en de postbode al opwachten
alvorens die weer wegrijdt
naar morgen
Reacties op dit gedicht
Verilan vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Verilan
Gecontroleerd door:
Sunflower
Gepubliceerd op:
23 oktober 2005
Thema's:
[Leven]
[Natuur]
[obsessie]