Het vermoord me langzaam van binnen uit…
Een gevoel dat ongemerkt binnensluipt
Langzaamaan verlies ik m’n levenslust,
Totdat ook m’n verstand me verlaat
In alle stilte slaat de wanhoop langzaam toe
Ontneemt het al m’n vreugde
De redenen voor door te gaan…
Zijn als een dief in de nacht
Verdwenen uit m’n eenzaam bestaan…