Hem,
Elke dag hoor ik zijn stem.
Hij spookt nog steeds door m’n hoofd,
Want voor eeuwig bij me zijn had hij me toch beloofd?
Maar die belofte heeft hij gebroken,
Hij is langzaam bij me weggeslopen.
Zo langzaam, dat ik niets doorhad,
Ik vond je nog steeds zo lief, je was mijn schat.
Mijn schat, dat mocht je voor altijd zijn.
Bij jou zijn, het was altijd zo fijn.
Jij vrolijkte me op, maakte me blij,
Ik voelde me vrij.
Maar nu ben ik weer gevangen,
Je maakte het uit in jou belangen.
Je liet mij achter met het verdriet,
Maar dat merk, en zie je niet.
Ik heb al genoeg problemen,
En dat heb je geweten.
Hoe je me zo kon verlaten,
Hoe kon je me zo haten?
Je liefde voor mij was toch zo groot?
Zo veel liefde zo zwaar als lood?
En het hield op, in 1 keer?
Als ik er nu weer aan denk, doet het me nog zeer.