zwaardendans
ik schreeuw zwaarden flitsend
spel ze met mijn tranen rood
alsf ik niet een was ermee
hulpeloos dans ik het leven dood
smekend in het eindeloze duister
is mijn glimlach stralend vals
wil ik rennen met illusies
terug naar een verleden, mooi
dat eigenlijk nooit bestond
neem je masker af mijn lief
toon mijn eenmaal je ware gelaat
terwijl ik je hart zo dichtbij voel
nog voor de laatste tonen klinken
en alle zwaarden het leven roven
weet ik de onontkoombaarheid
je hart klopt allang niet meer
tenminste, niet voor mij