Wat ik nu doormaak,
Is onverdraaglijke pijn.
Waarom moet nou net jij,
Uit mijn leven verdwenen zijn?
Alles hier herinnert me aan jou,
Uit dat glas heb je gedronken, op die stoel heb je gezeten.
En nu ben je gewoon zomaar uit mijn hele leven verdwenen,
Ik kan je toch niet zomaar vergeten?!
Ik voel nog hoe jou hand in de mijne lag,
Hoe je vingers mij streelden,
Hoe je me stevig tegen je aandrukte,
Telkens gaan door mijn hoofd die mooie beelden!
Nu lig ik te huilen op mijn bed,
Waar jij zat bij ons eerste afspraakje.
Waarom heb je je niet meer verzet?
Je was toch mijn kleine draakje?
Mijn draakje dat tegen alles bestand was,
Is nu ook naar de vergetelheid gegaan,
Over mijn wang biggelt een traan,
Hoewel het lastig is,
Moet ik met mijn leven proberen verder te gaan!
Zonder jou m'n draakje, wat een gemis...