sammen....
ik wil je aanraken maar het lukt niet.
er zit iets tussen ons.
het is het glas.
je bent zo dichtbij en toch lijk je zo verweg.
ooit zal ik het glas breken.
in scherven.
scherven van geluk en verdriet.
dan zal ik je aan raken.
een teken van vriendschap die al 7 jaar lang duurt.
maar ooit komt er een muur die ik niet kan breken.
ookal wil ik dat nog zo graag.
dan zullen de foto's vervagen maar in mijn hart
zal je voor altijdt verder leven.
tot de dood.
Quirine
ik zal je nooit meer zien omdat het niet van me moeder mag maar dit gedicht is een herinering aan jouw.
voor altijdt...............