Herfst
De herfst van je leven lijkt net op en treurwilg, een boom.
Het gemoed wordt soms al wat somber en je ledematen, moe en loom.
Het uitbundige leven glijdt langzaam uit je takkenrokken
En met de warme zomerzon lijken ook jouw levenssappen te zijn vertrokken.
Toch is deze tijd niet verloren al lijkt hij je te worden ontnomen.
Je ziel en levenskracht is net als die nieuw verworven jaarring, zelfs in kracht toegenomen.
Even hou je nog vast die overrijpe zaden of vruchten die uit hun schil allang willen vluchten.
Je weet zeker, dat de kracht, van deze levensstormen ruimte zal gaan maken ondanks je smekende zuchten.
Ook het komende winterseizoen zal zijn duit in het zakje doen
En koude op je takken doen neerkomen, met soms een ijzige sneeuwzoen.
Intens bedachtzaam vorm je ondertussen, innerlijk, al de nieuwe twijgen en takjes voor de volgende fase,
Want weer zal er een nieuw voorjaar komen met zijn uitbundige extase.
Al wat je verloren waande van je identiteit,
Zit voor altijd in je ziel opgeslagen en raak je nooit kwijt.
Je blijft immers die zelfde boom met zijn eigen kenmerken en vrucht.
Alleen je bewustzijn groeit door en neemt elke keer een nieuwe vlucht.
Om in de overgang naar een wereld van nieuwe tijd,
Je verder te ontplooien en te groeien naar ongekende hoogte en eigenheid.
Jezelf zo anders te voelen leven, terwijl je leek te sterven,
Geef je die extra duw, juist nu naar je erfdeel te zoeken en dat te verwerven.
Zo krijgt de harde schil van jouw verborgen ontluikende vrucht, nu de kracht,
Eigen creativiteit te kunnen ontvouwen om open te kunnen barsten met al zijn pracht.
De durf deze transformatie te aanvaarden en met de jaargetijden mee te laten gaan,
Laat het heimwee naar vroeger verdwijnen om de toekomst met een fris elan aan te gaan.
Auteur: Mig | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 08 september 2005 | ||
Thema's: |