's Avonds in bed telkens die traan
dan kan ik me weer even laten gaan
Nachten lig ik te huilen
zoek ik een plaats om me weg te schuilen
Ik kan het niet aanvaarden en begrijpen
waarom ze jou uit m'n leven moesten grijpen?
Het was perongeluk maar ik keek naar je uit
want jij was toch mijn kleine spruit?
Jouw gemis doet me zoveel pijn
dat ik alles zou doen om bij je te zijn
Kies ik de juiste wegen
door alles op te geven?
Moet ik erin geloven
dat ik jou dan zal zien daarboven...?