hoop opgegeven,,
geen zin meer in t leven..
alles wat ik doe is fout of verkeerd..
vaak genoeg geprobeerd
vaak genoeg kansen gekregen
nooit een kans gegrepen..
nooit waren er mensen die mij begrepen
Me vader heeft me heel veel pijn gedaan
me moeder heb me der alleen voor laten staan,
wat heb ik hun ook misdaan?
dat ze zo met me om zijn gegaan
leven is hard ja dat weet ik heel goed
polsen helemaal rood van t bloed
Ik weet t ooit komt er een eind aan deze hel,,
t einde is naderbij..
de dood komt nu echt heel snel..
gelukkig...
Noralie: | Zaterdag, september 03, 2005 21:18 |
Veel sterkte. En praat erover. Ik weet niet of dit nu de gepaste moment is na zo een pakkend gedicht om toch nog een beetje kritiek te geven maar misschien moet je eens proberen om minder dialect te gebruiken. Echt, sterkte. Niet opgeven... hou je dromen voor ogen! |
|
Roo$je: | Zaterdag, september 03, 2005 20:06 |
neej niet doen, hier blijven! je ouders doen je mss pijn, maar der zijn toch vrienden die je door deze tijd kunnen helpen, en neem die hulp gerust aan... Vrienden zijn er om je te helpen of therapeuten of zow... maar je kan altijd hulp zoeken, je moet praten over de dingen die je meejmaakt! Sterkte! Liefs, |
|
Auteur: jjust me | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 03 september 2005 | ||
Thema's: |