een leven
onstabiel
zo stormachtig
zodat t viel
vallend in de diepte
het eindeloze gat
roepend om de hulp
heeft het nooit gehad
de afstand naar het hart
van een uniek persoon
is vaak zo eindeloos groot
en wordt zo heel gewoon
laten we gaan kijken
naar ieder mens apart
iedereen kent zijn emoties
van geluk tot diepe smart
laten we er zijn
voor iedereen in nood
proberen toch te helpen
al is de pijn zo groot
samen te gaan vechten
voor het immens bestaan
samen hand in hand
het leven door te gaan
elkaar te helpen
in liefde met een lach
er voor elkaar te zijn
elke nieuwe dag
herken de signalen
en open je gevoel
ga er samen tegenaan
en streef voor een doel
een doel om te leven
een doel er te zijn
elkaar altijd te helpen
in verdriet of in pijn
InterAngel: | Vrijdag, september 02, 2005 12:50 |
mooi gedichtje Ik wou dat iedereen er zo over dacht :) |
|
moonwoman: | Vrijdag, september 02, 2005 09:08 |
heel mooi verwoord. lieve groetjes |
|