Schrijf, schrijf tot je vingers vol blaren staan,
En je geest niet langer te scherpen valt,
Creëer jezelf een waan,
Ver hiervandaan,
Zodat je verder kan gaan,
Met je dagelijks bestaan,
Schrijf, schrijf over de liefde die niet vergaat,
En de principes van weleer,
Je weet dat ware liefde echt bestaat,
Dat zij de laatste is die je verlaat,
Zij en je naasten kennen geen verraad,
Voor hun verricht je de heldendaad,
Schrijf, schrijf wanneer men je met de kop wil smoren,
En zegt dat je er niets van bakt,
Laat dan van je horen,
En je niet de grond inboren,
Laat die bedervers je niet storen,
En geef je pen een ochtendgloren.