Ik voel nog je kille lippen
en zie de deur weer dichtgaan
ik ruik nog je zoete haren
en zie hoe je me weer verlaat.
Ik proef nog je zachte tong
en herleef in al onze momenten
ik hoor nog je wanhoop snikken
en wil je troost weer zijn.
Ik zal je engel met de gouden haren zijn,
ik ben je keiharde doch eerlijke waarheid
ik ben je schouder, je redding en je troost
als je maar weer thuis zou komen.
m@rcel: | Maandag, augustus 29, 2005 13:48 |
prachtig verwoord heel,heel mooi Knuff/liefs m@rcel |
|
Niniki: | Maandag, augustus 29, 2005 10:27 |
Hier krijg ik nou kippevel van. Ik stuur een deel van de warmte van de zon alvast naar je toe. knuffie Nini |
|
~bengel~: | Maandag, augustus 29, 2005 09:15 |
ahhh erg mooi verwoord lieverd! ik hou van je! kusje bengeltjuh |
|
Auteur: Monique de Boer | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 29 augustus 2005 | ||
Thema's: |