onvoorwaardelijk
Dat zoiets bestond
Ik geloofde er niet in
nooit kwam zoiets uit mijn mond
dat had toch geen zin
De geboorte van een kind
brengt zoveel teweeg
nooit heb ik iemand zoveel bemind
nooit, totdat ik jouw dus kreeg
Je deed me versteld staan
kon alles zo vlug
Je leek al zo snel je eigen weg in te slaan
er was geen weg meer terug
Mijn kereltje....zo bemind door me
Dat jouw leven zo anders moet lopen
Wat maakt het zo moeilijk voor je
Op het antwoord blijf ik hopen
De vragen die je stelt
de antwoorden die ik geef
Is het voldoende wat ik je meld
Is het voldoende dat ik meeleef
Vele gesprekken voer ik zonder dat je het weet
Vele instanties loop ik af
Dan weer de ene, dan weer de andere kreet
En soms voel ik me dan ineens laf
Laf , omdat ik de boel de boel laat
de wegen even niet meer zie
Even niet meer met beide benen op de grond staat
dat ik even niet meer vecht voor wat, voor wie
Balend zit ik dan thuis
Mijn hoofd vol met gedachten
Dan haal ik ook jouw van school naar huis
"Mama...ben je moe?"......was niet de vraag die ik verwachtte
"Maar je hebt droevige ogen
Je heb een sip gezicht"
DAT is dus de reden waarom wij je zo graag mogen,
Daarom voelt ook niks verplicht
Om toch weer door te gaan
Met voor je en met je vechten
Want, kereltje, samen zullen we ons er doorheen slaan
Mijn onvoorwaardelijke liefde......dat is een van jouw rechten