Gegrepen door de liefde
denkende veilig te zijn
gelukkig zonder zorgen
maar liefde kent blijkbaar geen grenzen
ze heeft me in haar macht
verdringen gaat zo moeilijk
verward weet ik niet hoe het moet
ik wil niet kwetsen maar ook niet weer slachtoffer worden
reeds zijn slapeloze nachten een gevolg
jouw gelaat ruist nog altijd in mijn gedachten
je reeds gevoeld te hebben
maakt het moeilijk los te laten
toch zal ik moeten toegeven
deze liefde is nog niet bestemd er te zijn
de muur is nog te dik om te doorbreken
laten we ons terugvoeren naar het 'gewone' leven
waar alles zoveel evidenter lijkt
geen nodeloze tranen die onze wangen afglijden
laat ons teruggaan naar het begin
waar een blik onschuldig blijft
waar een vriendschap alleen nog kan
naar het begin, waar deze liefde
deze 'verboden' liefde
onbesproken blijft