vertrouwen
We hadden het leuk, maar het ging steeds slechter.
de klappen werden steeds levensechter.
Je maakte beloftes met de gedachten dat ik op je kon bouwen.
Fout na fout en nu kan ik je nooit meer vertrouwen.
Ik ben nu een jaar van je af en nu krijg ik mijn straf.
Weet je misschien hoe ik me voel?
Na al die ellende laat je me nog niet met rust, dat is toch foute boel?
Elke keer als ik je naam hoor of zie, gaat er een steek van pijn door me buik.
Zal het moment komen dat ik weer een nieuwe relatie in duik?
Me vertrouwen in mensen en mezelf is verdwenen.
Ik kan mezelf niet meer open stellen voor iemand, dat is het gemene!
Lang gaat dit proces van vertrouwen nog duren,
maar ik laat me niet meer van therapeut naar therapeut doorsturen!
Elke dag neem ik weer een klein stapje de goede richting in,
met de mensen die van me houden om me heen, weet ik zeker dat ik deze strijd win!
Maar toch zal jij en onze periode altijd me zwakke plek blijven.
maar ik zal keer op keer me tranen droogwrijven.
Nu voel ik me van binnen nog klein..
Maar snel zal ik weer hetzelfde zijn!