Als liefde ziek wordt
Hoe onbeholpen draai ik de knop
van humor aan als je over sterven
praat en we nog lachen willen ik
je kracht niet kan verstaan
je zingt terwijl je doodgaat van angst
geen sprake meer, kippenvel kruipt
over mijn armen als ik denk dat ik
je missen moet, jij me van harte groet
voor je de arena betreedt, reeds de klak
klak hoort van de zweep moedig en
met opgeheven hoofd of tussen houten
planken dit toneel verlaten zal
bel me morgen maar zodat ik weet
en jij weet dat er geen slachtoffers
vallen moeten, het voelt als bommen
geplaatst onder mijn eigen voeten
Erna