The dark hole
Een gat in de muur
Voorheen nooit gedurfd te betreden
Te donker voor mij alleen
Bang dat het een enkele reis word
Ik vond iemand die met mij wou meelopen
Geborgenheid en liefde die naar voren kwamen
De zwarte gat werd langzamerhand grijs
Was deze verandering van kleur een teken?
De dagen gingen voorbij
Onze zoektocht leed tot wanhoop en verwarring
We wisten alleen de weg terug
Zij gaf de moed op en brak mijn hart door midden
Ik stond er nu alleen voor
Mijn hoop zakte door de grond
Geen licht die mij de weg kon wijzen
Waar ben ik in vredesnaam beland?
Ogen die opeens overbodig werden
Een mond die niet meer in beweging kwam
Hart die nauwelijks wou kloppen
Voeten onder de blaren
De einde was nabij,
Maar het leven staat immers vol verrassingen
Ik zag boven mijn hoofd een kleine lichtpunt stralen
Wat was dat voor verschijnsel?
De lichtpunt werd alsmaar groter
Ik voelde mijn angst groeien,
Maar toen ik zag wat het was kreeg ik weer een glimlach
Een engel vloog naar mij toe
Zij wees mij de weg naar het woud der dromen
Ik voelde opeens een fijne gevoel binnenin me
De reis werd door haar verlicht
Ik wou vanaf dat moment geen stap verder nemen zonder haar
Helaas kwam ik te dichtbij
Ik gaf haar geen vrijheid en ik was al een wrak
Ze wou mijn hand loslaten
Ik liet dat jammer genoeg niet toe
Haar vertrouwen en gevoelens voor mij werden steeds minder
Ik wist niet meer wat ik moest doen
Haar loslaten is moeilijk, maar als ik dat niet doe loopt het fout af
Uiteindelijk liet ik haar gaan
Tranen die nog op mijn handen zijn van haar verdriet
Waarom heb ik haar zo’n pijn gedaan?
Als ze van mij hield liet ze mij niet gaan
Was ik zo dom dat ik dat niet zag?
Nu ben ik weer alleen in het donkere
Geen zin meer om verder te lopen
Moet ik mijn hoop opgeven?
Ik zal rusten en wachten totdat ik weer een stralende licht zie
Al duurt het een eeuwigheid
Ik heb geduld,
Maar ik weet wel één ding zeker
Ik houd ontzettend veel van die engel
-Enrico-