Kabbelend doet het woord moeite zinnig tot me door te dringen
het ebt weg mijn lief; mijn gehoorgang is het strand en daar
drijft het zonder aan te spoelen al weer weg
Het krioelt van liefde, in weet ik veel, mijn buik en andere organen
mierenhoop geleid door anarchisten; vergeten hoe te houden van
nergens staan spelregels en de scheidsrechter is kwijt
Zie je het niet kruipen dan; zwarter dan een hoek van de schaduw
die wolken op mijn kop werpen; levensgrote discus valt met
gepaste trots dwars door het hart en splijt steenhard
Het is als klussen in andermans huis; belachelijke berg werk
zwoegen tot je erbij neervalt en de wenkbrauwen versleten
investeren tot de dood zonder er ooit thuis te zijn
MayadeBij: | Zaterdag, juli 16, 2005 10:13 |
En sublimeren maar :) Heerlijk! Kus, | |
sunset: | Zaterdag, juli 16, 2005 09:11 |
'k Ben het er niet helemaal mee eens. Maar dat neemt niet weg dat ik het een pracht en dijk van een gedicht vind. Mooi, heel mooi. Liefs / sunset |
|
Green eyes: | Zaterdag, juli 16, 2005 01:04 |
Mooi, liefs / knuff |
|
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 16 juli 2005 | ||
Thema's: |