Met je lege
blik
starend
naar het blad,
inspiratieloos
verlang je naar
woorden
die beschrijven
wat je voelt.
Maar het blad
blijft leeg,
enkel zij
kan je
doen
herinneren
aan die
gevoelens,
maar ze is
er niet.
Je probeert
te leven
met de leegte
die zij moet
opvullen,
maar weet,
dat je dat
niet lang meer
zal volhouden.
Je mist
haar aanwezigheid
haar rust
haar
vertrouwen.
Kwijt,
kwijt,
je bent alles
kwijt,
en hebt geen
zin meer,
om het onder
ogen te moeten
zien.