In mijn dromen ben je al niet te vinden.
Gewist uit mijn geheugen.
Lang geleden deed het pijn, maar meer om de leugen.
Van houden van, een speciaal gevoel, je stond op een sokkel.
Mijn Oma, was een lieve vrouw, ze hield van mij, ik was haar trouw.
De zon die schijnt laat alle duisterheid verdwijnen.
Jouw overlijden doet me niets, mijn woorden waren nooit genoeg.
Gehuil, gehuichel, pijn.
Jouw overlijden kwam al veel te vroeg.
Ik heb geen spijt om nooit terug te gaan.
Of om te zeggen, waar het over gaat.
gelogen over die liefde heb je mij, een kind, laten vallen.
Toch heb ik je nooit gehaat.
De waarheid komt nu boven, aan jouw hemelpoort.
Jouw God moet je passeren.
Achttien jaar geleden al, heb ik door mijn pijn van jou geleerd.
Niet alle mensen zijn verkeerd.
Maar over jou heb ik mijn twijfels.
Ik was 16, jij ging dood.
Ik dacht het niet te overleven.
De tijd die alle wonden heelt,het is waar.
Op de eeuwigheid, duurde het maar even.