Haar liefkozingen zijn teveel
te hevig, en je wilt vluchten
voor de droom die meer
realiteit zal worden
met het verstrekken van de tijd
en ze zal gaan, na één moment
van intense uitingen
en dan is ze weg..Ze spookt in je hoofd
laat de herinnering nog zoeter smaken
dan het brandende verlangen
dat ze op je lippen achterliet
en je voelt heel diep vanbinnen
het gemis aanvangen
wat je doet verlammen tot
ze weer in je armen zal zijn
maar ze is weg..In de spiegel zie je haar
silhouet naast jou verschijnen
en de schittering van haar ogen
schijnt jouw evenbeeld
In je slaap houd je haar hand vast
en ze kust je zoals zij dat deed
's morgens voel je haar warmte
in de opkomende zon opgaan
en ze is weg..
m@rcel: | Maandag, juli 11, 2005 15:05 |
heel mooi verwoord Liefs m@rcel |
|
hiljaa: | Maandag, juli 11, 2005 10:19 |
prachtige verwoording! knufliefs--hiljaa-- |
|
Rien de Heer: | Maandag, juli 11, 2005 07:47 |
Ben benieuwd of ze nog terug komt..... Groetjes, Rien. |
|
Benjamin de Rooy: | Maandag, juli 11, 2005 03:02 |
stop met gedachten lezen oke? ;) heel mooi verwoord weer lieverd. spreek je snel weer hoop ik. knuffel, Ben |
|
wijnand.: | Maandag, juli 11, 2005 02:17 |
ik geniet | |
Nemesis: | Maandag, juli 11, 2005 01:48 |
Niets en niemand is blijvend, doch kunnen woorden als deze vereeuwigen in harten van hen die er voor openstaan. Kun je verliefd worden op poëzie? Op de uwe wel. |
|
Niniki: | Maandag, juli 11, 2005 01:41 |
Zucht.......erg mooi. Ik voel ook eenzaamheid in je gedicht. knuffie Niniki |
|
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 11 juli 2005 | ||
Thema's: |