Stil verdriet in m'n hoofd, stille pijn voel ik m'n hart.
Dit allemaal maakt me zo verward.
Huil mezelf in slaap, want wat ik probeer ik kan niet slapen.
Ik wil deze pijn niet voelen en probeer nog wat moed op te rapen.
Maar ik blijf het voelen, wat ik ook probeer.
Doe een kaars aan, kijk naar boven en fluister zacht; waarom ik Heer?
Ik vertel hem over jou, dat ik nooit zonder je wil.
Ik zie vaag de kaars nog branden en het is doodstil.
Alleen maar gedachtes over jou spoken rond.
Zie ons eerste ontmoeting dat jij zo mooi bij de deuropening stond.
Prachtig hoe je me aankeek met je mooie ogen.
Stil verdriet in m'n hoofd, stille pijn voel ik in m'n hart.
Alles is niet zo mooi meer vanaf de start.
Je was vreemdgegaan en heeft me veel pijn gedaan.
Maar was je weer gaan vertrouwen want zonder jou kon ik het leven niet aan.
En nu vertrouw ik je, maar toch wil ik alles weten.
Alles wat je doet, anders zit het me van binnen op te vreten.
Ik kan er niks aan doen, het is gewoon een soort dwang.
Elke minuut van de dag zonder jou duurt al te lang.
Ik zal er alles aan doen om dit stop te zetten.
Want ik hou van jou en zal er voortaan op letten!