Je kerft je naam in de nerf van een boom en niemand weet ooit wie je bent
De boswachter glimlacht als hij je herkent
De treinconducteur schud zijn hoofd
Want hij had nog zo beloofd
Dat het deze keer goed zou gaan
en dat je niet meer met je mes aan de slag zou hoeven gaan
dat je geen verdriet meer zou krijgen
en dat je hart voor een tijdje zou zwijgen
maar waarom gaat het dan toch weer mis
ligt ut aan mij
ligt ut aan haar
komt ut nog goed
of gaan we uit elkaar
De klok aan de muur
tikt van uur naar uur
luister naar de seconde
kijk naar de cijfers, die met elkaar zijn verbonden
dan denk ik weer terug aan het verleden
de fijne tijd die we hadden en hoe het moet gaan in ut heden
Het gaat nu beter
tenminste......beter als eerst
Ik doe mijn schoen aan en trek aan mijn veter
maar als ik dan terug denk , krijg ik het weer heter
Hitsig word ik er van
maar dan koel ik weer af
en dan wordt het stil, stiller dan stil
ik kijk diep in je ogen, en hoor dan een gil
Het is angstaanjagend
de rillingen lopen over mijn rug
alles verloopt stroef en stug
maar het word onderbroken door
het gezoem van een mug
ik wil 'm pakken maar kan er niet bij
ik laat ‘m maar gaan, en kijk dan opzei
Daar zie ik jou staan, heel alleen
ik weet niet wat te doen , en kijk om me heen
ik kijk je nog eens aan
maar kijk dan weer opzei
ik kijk weg, weg,
gekeerd naar de deur
denk terug aan alles, en krijg een slechter humeur
Ineens krijg ik een goed idee
maar werk dan eerst is mee
waarom ging het fout
waarom niet goed?
was ik te jong?
was ik te oud?
wou ik teveel?
ik begrijp het niet meer
ik weet niet wat ik wil
dit heb ik niet verdient
ik dacht dat je om me gaf
schijnbaar dacht jij daar anders over
dacht je alleen maar aan jezelf
vertel me eens eerlijk
hoe keek je tegen mij op?
zag je een leuke jongen
of alleen maar mijn rotte kop
vertel me eens eerlijk
heb je wel van me gehouden?
of was het allemaal maar een spel
als dat dan zo was, leef ik nu in een hel
je maakt me moe
moe en ongelukkig
maar ik kom er wel overheen
net als de vorige keer
ik laat geen tranen vallen, niet voor jou
niet voor het meisje , waar ik stiekem toch nog van hou
ooit vind ik een ander
en hopelijk maakt die me echt gelukkig
ik heb geen medelij
maar toch voel ik de pijn
ik wacht op de dag
dat alles beter zal zijn
ik pak mijn gitaar
sla de eerst noot aan, een hevig trillende snaar
even alles vergeten
mijn verdriet gaat op in de muziek
ik laat me even gaan
opeens stop ik met spelen
leg mijn gitaar aan de kant
pak een schrift
en neem een pen in de hand
Ik begin te schrijven, oneindig veel
ik schrijf mijn gevoelens op papier
het helpt me je te vergeten
ren naar buiten
pak mijn skateboard
en begin hard te skaten
voel de wind door mijn haren
de zon op mijn huid
en dan de ogen
die mij aan staren
ze kijken me lachend aan
dan zie ik de glimlach op je gezicht
de tranen in je ogen
tranen van geluk
tranen waarvan ik hoopte dat ze nooit zouden komen
ik voel mijn hart branden
het doet pijn aan mijn handen
en dan hoor ik je stem
diep van binnen
het brengt een beetje rust
opeens verdwijn je
en daar sta ik dan alleen
en kijk om me heen
het is ineens zo koud en kil
ik rijd weer verder op mijn skateboard
kijk nog één keer achterom
maar opeens zak ik in elkaar en val ik in een diepe slaap
Ik word wakker in mijn bed
is het echt gebeurd, of is het allemaal maar nep
( ik heb dit gedicht samen geschreven met een vriendin van me net nadag mijn vriendin het had uitgemaakt)
groetje Sjoerd