Duisternis
Als een sluier hang jij om me heen
als een cape die niemand anders past dan mij
Waar ik ook kijk ik ben alleen
de duisternis hij maakt me vrij
Ik voel je koude vocht op mijn gezicht
mijn kleren voelen klam door jou
Alleen de sterrenhemel is verlicht
en toch voel ik geen kou
De rust de stilte is van mij
geen stemmen, niemand die wat zegt
Alleen met jou, ik voel me vrij
niemand die mij dit nu ontzegt
Alleen met mijn gedachten
alleen met mijn gevoel
Jij die van mij niets hoeft verwachten
jij weet wat ik bedoel
Ik richt mijn blik omhoog, naar jou
en zie de sterren aan de hemel staan
Zij wijzen mij de weg naar jou
waarheen ik ook zal gaan
Een ster valt plotseling naar beneden
een lichtend spoor daar in de duisternis
Hij bracht mij terug naar mijn verleden
wie zegt me waar mijn toekomst is
Dan aan de horizon gloort licht
de hemel trekt nu langzaam open
De duisternis verdwijnt
en met het licht, mijn toekomst mag ik hopen
Ik pak mijn jas op en ga door
dat ben ’k mijn naasten wel verplicht.