Niet gehoord
Betraande blauwe ogen
Opkijkend naar een hemel zonder God
Maar ze kreeg niet zijn mededogen
Eenzaamheid was haar lot
In de stilte van de nacht bad zij
Met tranen op haar wang
"Oh God, kom tot mij!
Ik ben zo alleen en bang"
Haar stem werd niet gehoord
God had haar verlaten
Het snikken werd gesmoord
Oh wat moest Hij haar haten
Onzeker vroeg ze zich af
Deed ze soms iets verkeert
Was dit haar straf?
Werd haar op deze manier een les geleerd
Elke nacht bleef ze angstig roepen om haar God
En keer op keer bleef het stil
Ze maakten haar kapot
Was dit soms Zijn wil
Huilend viel ze op de grond
Smekend om steun en bijstand
Maar er was niemand die haar taal verstond
Niemand bood haar die helpende hand
En God?
Hij liet haar alleen...