Wat ben je mooi zo (2)/ Gedachten aan de bosrand (2)
Jij, diep in gedachten
Zwevend op de wolken die
Omgeven door een gouden gloed
Van de dag die reeds ten einde liep
De horizon verkenden
Je blaast de rook weg uit je longen
Alsof je mij zo zeggen wilt;
'Och, alles is vergankelijk
Geluk is slechts zo relatief'
Met mijn hart ben ik zo hoog
Hoger dan de boomtoppen
Maar mijn hoofd is nog beneden
En het verstopt mij in de struiken
Jij, alsof jij daar hoort te zijn
De laatste zonnestralen vangend
Een aureool van licht om jou
Zelfs de hemel bemerkt jouw schoonheid
Je steekt een tweede sigaret aan
Zonder na te denken
En beseft niet dat jij in elke beweging
Werkelijk prachtig bent...
Nemesis: | Zondag, mei 22, 2005 18:38 |
Vervuld met een gevoel van warme genegenheid mag ik dit gedicht met mijn bewondering omlijsten. Prachten die ik van u gewend ben, maar die me met regelmaat blijven verrassen... Ik geniet van uw woorden, liefs |
|
Lia : | Zondag, mei 22, 2005 18:33 |
genietend dicht..graag gelezen.. knuf, Lia |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 22 mei 2005 | ||
Thema's: |